David Daniëls: Oprichter van de Leidse dovenvereniging

 

David was in 1935 initiatiefnemer tot de oprichting van de Leidse dovenvereniging “De Sleutelstad”. Hij kwam uit Amsterdam, maar werd in Leiden bij het Kamerlingh Onnes Laboratorium opgeleid als leerling-glasblazer. In zijn Leidense periode woonde hij achtereenvolgens op de Haarlemmerstraat 211, Lammermarkt 3, Hoogewoerd 29 en opnieuw op de Lammermarkt 3.

Een ooggetuige vertelde dat hij op 14-jarige leeftijd voor 10 cent aspirant-lid mocht worden van die vereniging. Wel vonden zijn ouders het bezwaarlijk dat er gebaren werden gebruikt in de vereniging. Voor andere ouders, die christelijk waren, was het bezwaarlijk dat de bijeenkomsten van de verenigingen meestal in een café gehouden werden.
De vereniging maakte uitstapjes, onder andere naar park Sonsbeek in Arnhem. Er werden ook godsdienstoefeningen gehouden. David was penningmeester van de vereniging, zoals te lezen valt in het maartnummer van 1939 van het Algemeen Nederlands Doofstommen Orgaan, waarin een verslag staat van de Leidse dovenvereniging.
In 1940 vierde de vereniging haar vijfjarig bestaan, waar een prachtige vaandel voor werd gemaakt.
In het januarinummer van 1940 van dit tijdschrift staat in het verslag van de Leidse dovenvereniging dat er op 28 oktober 1939 “donderend nieuws” was: David Daniëls moest vertrekken, hij ging zich in verband met zijn werk in Amsterdam vestigen. Dat werd als een zwaar verlies beschouwd omdat hij immers de oprichter was van de vereniging, en in de afgelopen vier jaar had laten zien een stuwkracht te zijn, zelfs de vereniging voor de ondergang behoed had. Hij werd daarom tot erelid benoemd en men hoopte dat als hij later als een oude man met een witte baard en een wandelstok door het gebouw van de Amsterdamse dovenvereniging Guyot wandelde, nog eens zijn gedachten zou laten gaan naar zijn eerste opgerichte vereniging “De Sleutelstad”.

Volgens een ooggetuige werd het moeilijk voor David toen de oorlog uitbrak. Hoewel het voor Joden verboden was om op bezoek te gaan bij niet-Joden, ging hij toch op bezoek bij de niet-Joodse voorzitter van de vereniging, Johan Brouwer. Hij probeerde daarbij de Davidsster onder zijn jas te verbergen. Het mocht niet baten, onderweg naar het adres van Brouwer werd hij opgepakt door een Duitse soldaat. Deze gaf hem toestemming een brief te schrijven naar Brouwer. Helaas is van de vaandel en van de brief niets terug te vinden.
De Leidse dovenvereniging hield kort erna op met bestaan.

Ga terug naar hoofdpagina David Daniëls